Eenmaal veganist geworden qua eten ontkwam ik er niet aan om verder op onderzoek te gaan. Hoe zit het dan met die prachtige schapenwol waar ik de kinderen mee laat werken op school? Wat is er mis met wol? Een schaap moet geschoren worden, toch? Ik liet de kinderen natuurlijk materiaal voelen en er aan ruiken en vervolgens gingen we dan met water en zeep de wol vervilten tot prachtige kunstwerkjes. Kinderen blij, ouders verrukt, ik tevreden en …. onwetend! Tot nu dan!
Ik las huiveringwekkende verhalen over mulesing. Dit is het wegsnijden van huid rond het achterwerk van een schaap om te voorkomen dat er urine en poepvlekken in de vacht komen. Dit zou namelijk de Australische blowfly aantrekken, waarvan de larven uiteindelijk het schaap kunnen aanvreten. Maar mulesing is een afschuwelijke pijnlijke handeling, die vaak gecombineerd wordt met het afknippen van de staart en een eventuele castratie. Allemaal onverdoofd!
Ik ging direct naar mijn wolwinkel om te vragen of ik nou deze horrorwol had gekocht. Gelukkig konden ze mij zeggen dat hun wol niet uit Australië komt en mulesingvrij is maar…… garanties zijn er nooit omdat de wolindustrie een zeer ondoorzichtige business is. De wereldproductie van wol is grotendeels geconcentreerd in Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Amerika en Zuid-Afrika. Gebieden waar nog veel ruimte is om de onvoorstelbare hoeveelheid schapen te houden die nodig is om aan de vraag uit de hele wereld te voldoen. De verwerking (wassen, verven, spinnen, weven, breien) van al deze wol is vervolgens weer geconcentreerd in andere landen, zoals Maleisië, India en China. Door de vele tussenhandelaren hebben kleine wolbedrijven nauwelijks inzicht in de herkomst van de meeste wol. Ik vind het goed dat mijn wolwinkel erop aandringt dat de grote textielmerken eisen stellen aan hun wolleveranciers en dat het onderwerp hun volle aandacht heeft maar voor mij was de ”wollen” kous af.
Bovendien is wol een slechte keuze voor het milieu, zoals blijkt uit een onderzoek van Milieu Centraal, uitgevoerd door CE Delft. ”Van het spinnen van de vezel tot het verven van de stof: de productie van kledingmaterialen doorloopt verschillende processen. “Er worden bestrijdingsmiddelen gebruikt en grote hoeveelheden water en energie”, meldt Milieu Centraal. Niet zo best dus.
Ik heb me voorgenomen om ook mijn kledingkast in de toekomst diervriendelijk en duurzaam te laten worden. Ik zal al mijn wollen kleding afdragen en langzaam maar zeker vervangen.
Bont voor Dieren heeft hierover een duidelijk verhaal op de website staan.
Het goede nieuws: Je kunt heel stijlvol voor de dag komen zonder dierenleed. Kijk eens op de volgende websites:
Geitenwollenwinkel
Wolf and storm
Beste Karin,
Wol is een mooi en natuurlijk en duurzaam product, als de schapen en geiten maar goed behandeld worden, dat is het echte onderwerp lijkt me!
Stoppen met wol betekend dan echt een ander materiaal gebruiken zoals katoen of synthetische materialen?
Dus enorme velden met katoenplanten, zeer veel water verbruik, slechte arbeidsomstandigheden, nee liever niet, stoppen met katoen dus?
Dan maar synthetische materialen? Nep maar niet van de natuur, dus niet zielig.
Okay tot daar mee eens, maar dan al die micro plastics van onze slijtende kleding, die buiten of via de wasmachine in het afvalwater naar de zee stromen, te klein voor het blote oog.
Daar krijgen dieren het binnen, de vissers komen langs, vervolgens een visje eten en het microplastic komt in ons met o.a. kankerverwekkende stoffen.
Doe mij dan maar gewoon wol, van een schaap of geit met een goed leven en leer voor sterkere producten als jassen, schoenen en laarzen!
Er is eigenlijk maar één echt probleem in dit verhaal, we zijn met teveel mensen waardoor een gebrek in productie van natuurlijke materialen ontstaat. Een “Groene leefstijl” moet met de natuur werken, niet tegen!
Beste Dennis,
Wol is prachtig. Jij zegt duurzaam ALS de dieren goed behandeld worden. Het onderwerp heeft twee kanten. Dieren worden over het algemeen slecht behandeld en zoals ik in mijn blog schreef is de wolindustrie een zeer complexe en ondoorzichtige wereld. Dat zeggen zelfs de mensen van de goede gecertificeerde wolwinkels!
Maar laat ik even meebewegen met jou er van uitgaande dat we goed behandelde schapen hebben die professioneel geschoren worden en hun hele leven in de wei de zon mogen zien en lekker blaten voor ze naar de hemel….. euh slachtbank gaan.
Het zullen geen Nederlandse schapen zijn want daar gebruiken we geen wol van voor kleding en dus moet er verscheept worden want wol komt van ver, niet zo duurzaam. Schapen behoren tot de groep “vee”. Uit cijfers van de Verenigde Naties blijkt dat veeteelt verantwoordelijk is voor 18 procent van de broeikasgassen, meer dan alle gassen van transport bij elkaar, niet zo best voor het klimaat. Stoppen met wol wil niet zeggen dat we dan massaal moeten overstappen op katoen of synthetische materialen. Microplastics zijn een groot probleem voor het milieu, dat is zeker waar.
Alternatieven zijn in opkomst: natuurlijke kleding van bijvoorbeeld hennep, een vezel die tien keer sterker is dan katoen, is zeer duurzaam en gaat lang mee.
Bepalen wat echt duurzame kleding is vraagt nog veel onderzoek en is niet makkelijk te beantwoorden. Wij zijn van plan daar nog menige docu over te gaan zien en ook circulaire mode heeft onze aandacht. Ik denk wel dat er zoiets bestaat als duurzaam gedrag. Voor mij is dat op dit moment proberen om geen nieuwe kleding te kopen, goed voor mijn bestaande kleding te zorgen, het te repareren als het stuk is en tweedehands kleding te kopen.
Mvg, Karin